-
Ανακήρυξη Επίτιμου Μέλους Σωματείου
January 11, 2013 - ΑνακοινώσειςΤο ΔΣ του Σωματείου Φίλων Κτήματος Τατοΐου στην συνεδρίαση της Δευτέρας 7ης Ιανουαρίου 2013 αποφάσισε ομόφωνα την ανακήρυξη του κ. Ευθυμίου Καραγιαννακίδη, συνταξιούχου γεωπόνου, ως επίτιμου μέλους του Σωματείου. Ο κ. Καραγιαννακίδης, 93 ετών σήμερα, υπήρξε τρόφιμος του Αγροτικού Ορφανοτροφείου Τατοΐου κατά την πρώτη Αβασίλευτη Δημοκρατία και έμεινε στο Τατόι από το 1932-1935. Οι αναμνήσεις του από το κτήμα την εποχή εκείνη αποτελούν σπάνια μαρτυρία του άψογου τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας του πρώην βασιλικού κτήματος. Παρακάτω επισυνάπτουμε την συγκινητική επιστολή που μας απέστειλε ο κ. Καραγιαννακίδης.
Αγαπητοί Φίλοι του Κτήματος Τατοΐου,Φαίνεται πως εμείς οι Έλληνες είμαστε ένας λαός «ερειπιολάτρης» (ας μου συγχωρηθεί ο νεολογισμός) και με το δίκιο μας, βέβαια, αφού τα ερείπια που κληρονομήσαμε είναι ακόμα αξεπέραστα δημιουργήματα των μακρινών προγόνων μας. Τα λατρεύουμε λοιπόν και τα φροντίζουμε και τα συντηρούμε – με το αζημίωτο βέβαια, γιατί όλο και κάτι μας αφήνουν με την τουριστική προβολή τους. Και τα λατρεύουμε μάλιστα σε τόσο βαθμό, ώστε να φροντίζουμε να ερειπώνουμε και τα δημιουργήματα των πιο κοντινών προγόνων μας για να κερδίσουμε –αυτή τη φορά –τη χλεύη των τουριστικών πελατών μας.Αναφέρομαι, όπως θα καταλάβατε στο χάλι στο οποίο έχει περιέλθει το δασόκτημα Τατοΐου το οποίο, απ’ ότι βλέπω σε φωτογραφίες και σε παρουσιάσεις στην τηλεόραση, κινδυνεύει να μετατραπεί σε πραγματικά ερείπια, ως προς το κτισμένο και το οργανωμένο φυσικό περιβάλλον του.Είχα την τύχη, παιδί ακόμη (στην αρχή της εφηβείας μου), να ζήσω στο περιβάλλον του Τατοϊου ως τρόφιμος του Αγροτικού Ορφανοτροφείου, που λειτούργησε εκεί, στεγαζόμενο στα οικήματα του οικιστικού συγκροτήματος των θερινών ανακτόρων, για 7 -8 χρόνια, στη διάρκεια του μεσοπολέμου (καταργήθηκε το καλοκαίρι του 1935, μετά το κίνημα, για ευνόητους λόγους).Στο διάστημα που ήμουν εκεί (1932 -35) τα ανάκτορα και το δασόκτημα διατηρούσαν όλη την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια που τους ταίριαζε. Το παλάτι λειτουργούσε σαν θερινή κατοικία του προέδρου της Δημοκρατίας (ήταν ο Αλ. Ζαΐμης), τα οικήματα που το περιέβαλλαν ήσαν σε άριστη κατάσταση, το πάρκο και οι κήποι συντηρούνταν από μέρος του προσωπικού που είχε μείνει και η διοίκηση του δασοκτήματος βρισκόταν στα χέρια ενός εξέχοντος επιστήμονος, του Βασίλη Δρούβα, που το κυβερνούσε με σωστή γνώση και ισχυρή θέληση.Νεαρό χωριατόπαιδο, τότε, ταλαιπωρημένο από την πείνα που προκάλεσε η οικονομική κρίση του 1929 -32 βρέθηκα, από ένα μακεδονίτικο χωριό του Παγγαίου, στο Τατόι, μέσα σε ένα ονειρεμένο – για τα μάτια μου –περιβάλλον. Το παλάτι, οι κήποι που το τριγύριζαν, τα όμορφα κτήρια, το απέραντο πευκοδάσος, το γύρω τοπίο, η θέα της Αθήνας και της Ακρόπολης που προβάλλονταν τ’ απογέματα στην ανταύγεια της θάλασσας, όλα μου δημιουργούσαν την εικόνα του επίγειου παραδείσου και του παραμυθιού.Και σήμερα, οι εικόνες που βλέπω σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση και οι περιγραφές που δημοσιεύονται, μόνο θλίψη και ντροπή προκαλούν για την κατάντια του άλλοτε στολιδιού αυτού της Αττικής. Ερειπωμένα κτήρια, βουλιαγμένες στέγες, εγκαταλειμμένοι κήποι και πάρκα, το παλάτι τυλιγμένο σε συρματοπλέγματα και απογυμνωμένο από τους θησαυρούς του, με μόνο το άγαλμα του «γερακάρη» στην πρόσοψή του, γερασμένο κι αυτό σκεπασμένο με την πατίνα του χρόνου.Το Ελληνικό Δημόσιο, αφού πλήρωσε ένα σωρό λεφτά στους πρώην ιδιοκτήτες του κτήματος, το άφησε στη συνέχεια να ρημάξει, επιδιώκοντας πιθανώς να το ξεπουλήσει σε επίδοξους «αξιοποιητές».Το παρήγορο είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου στην Αθήνα ( και όχι μόνο) που είναι ευαισθητοποιημένο -σε βαθμό που μπορεί να δραστηριοποιείται- για την αποτροπή της παραπέρα υποβάθμισης του κτήματος, να παρεμβαίνει σε κάθε απόπειρα κακής διαχείρισης ή απειλής διάσπασης της ενότητάς του και να διαμαρτύρεται έντονα για την αβελτηρία με την οποία αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται, ακόμα και τώρα, η μεταχείριση του κτήματος του Τατοϊου.Προσωπικά, σαν παλιός (παροδικός) κάτοικος αυτού του υπέροχου τόπου, ντρέπομαι γι αυτή του την κατάντια και θέλω να ενώσω και τη δική μου φωνή διαμαρτυρίας με τις δικές σας και να συμβάλλω όσο μπορώ στη δικαίωση των προσπαθειών σας.Με πολλούς χαιρετισμούς και εκτίμησηΕυθύμης Καραγιαννακίδης,συνταξιούχος γεωπόνος.
